Ελλάδα και Προστασία Προσφύγων.
Ο αναγκαίος διαχωρισμός του αλλοδαπού παράτυπου μετανάστη
ΓΝΩΜΗ
Οι συνεχείς σχεδόν σε καθημερινή βάση βίαιες με συνοπτικές διαδικασίες επαναπροωθήσεις αντί υποδοχής (Push backs) Προσφύγων κυρίως στον Έβρο που τους αποστερείται το δικαίωμα αναγνώρισης τους ως Προσφύγων αποτελούν ουσιαστικά έμμεση κατάργηση από την ΕΛ.ΑΣ του δικαίου ασύλου και κράτους δικαίου.
Εκδιώκονται χωρίς καν να καταγραφούν στοχοποιούνται ακόμη και οι νομικοί παραστάτες τους εκτελώντας πολιτικές εντολές της Κυβέρνησης, αυτή η πρακτική ακολουθείται
Με την μόνιμη σαθρή πολιτικάντικη δικαιολογία των διάτρητων συνόρων της Ε.Ε. και εισβολής λαθρομεταναστών από την γειτονική Τουρκία.
Προσβολή της Οικουμενικής Διακήρυξης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων& της Σύμβασης Γενεύης προστασίας των Προσφύγων που δεσμεύουν την χώρα μας.
Η Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και το Πρωτόκολλο του 1967, καθώς και άλλα νομικά κείμενα, όπως η Σύμβαση του 1969 του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας, παραμένουν οι ακρογωνιαίοι λίθοι για την προστασία των προσφύγων στη σύγχρονη εποχή. Οι νομικές αρχές που κατοχυρώνουν διαπερνούν πλέον αναρίθμητους άλλους διεθνείς, περιφερειακούς και εθνικούς νόμους και πρακτικές. Η Σύμβαση του 1951 καθορίζει το ποιος είναι πρόσφυγας και χαράσσει το πλαίσιο των βασικών δικαιωμάτων, τα οποία τα Κράτη πρέπει να εγγυώνται για τους πρόσφυγες. Μια από τις πιο θεμελιώδεις αρχές που καθορίζεται στο διεθνές δίκαιο, είναι ότι οι πρόσφυγες δεν πρέπει να επιστρέφονται ή να επαναπροωθούνται σε καταστάσεις όπου κινδυνεύει η ζωή ή η ελευθερία τους.
Η απάνθρωπη, εξευτελιστική μεταχείριση Προσφύγων που εγκαταλείπονται στην τύχη τους μέχρι θανάτου, δεν είναι επιτρεπτή αλλά και συμβατή με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας που συστηματικά παραβιάζει τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες που έχει επικυρώσει.
Αναγκαίος μετά την καταγραφή ο δίκαιος διαχωρισμός διαφοροποίηση Προσφύγων δικαιουμένων αναγνώρισης υπαγωγής τους στο καθεστώς διεθνούς προστασίας από τους παράνομους αλλοδαπούς οικονομικούς μετανάστες που πρέπει να επαναπροωθούνται στις χώρες προέλευσης τους.
Πρόσφυγας είναι εκείνος που αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την χώρα, πατρίδα του εξαιτίας φόβου διώξεων σύλληψης θανάτωσης για λόγους θρησκείας εθνικότητας ή φυλετικούς.
Η συνεχώς καταγγελλόμενη για ακραία παραβίαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ελλάδα έχει χρηματοδοτηθεί επανειλημμένα πλουσιοπάροχα από την Ε.Ε. για την διαχείριση του Μεταναστευτικού και την δημιουργία ανάλογων υποδομών υποδοχής όπου υπάρχουν ομολογουμένως τραγικές απαράδεκτες ελλείψεις.
Με την έκνομη ανορθόδοξη συμπεριφορά της την έλλειψη σεβασμού σε διεθνή νομικά κείμενα κατορθώνει να εκτίθεται διεθνώς.
Το Προσφυγικό δεν προσφέρεται σε καμία περίπτωση για εργαλειοποίηση ή πολιτική εκμετάλλευση από κανέναν.
Δεν τιμά καθόλου αυτή η αρνητική απογοητευτική εικόνα την Ευρωπαϊκή Ελλάδα που ενδιαφέρεται μόνον για την επέκταση του υφιστάμενου φράχτη χώρα αμιγώς προσφυγική (Μικρασιατική καταστροφή 1923).
Να βλέπουμε ανθρώπους να θαλασσοπνίγονται αβοήθητοι ή χωρίς νερό η τροφή υποτυπώδη στέγη.
Χρειάζεται ψυχραιμία σύνεση και απόλυτος σεβασμός στην έννοια Άνθρωπος.
Ακατανόητη μη αποδεκτή η στάση ορισμένων media που καλλιεργούν ιδιοτελώς τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΟΥΛΕΖΑΣ
Δικηγόρος ΑΠ
Σχόλια
