Σε ακραίες καταστάσεις επιβάλλεται η λήψη ακραίων μέτρων. Αυτό έχει αποδειχτεί πολλάκις και αυτό επιβάλλεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και στην περίπτωση της λίμνης της Κάρλας που αργοπεθαίνει.
Τον χειμώνα του 2008 ο τότε νομάρχης Μαγνησίας Απόστολος Παπατόλιας προχώρησε σε μια μονομερή ενέργεια με ουσιαστικό όμως αποτέλεσμα. Αγνοώντας τις γραφειοκρατικές εμπλοκές που επικαλούταν ο τότε περιφερειάρχης Θεσσαλίας Φώτης Γκούπας, πάτησε το κουμπί και άνοιξε το αντλιοστάσιο Στεφανοβικείου ώστε να αρχίσει να πέφτει νερό στον ταμιευτήρα, ο οποίος ενώ ήταν καθ’ όλα έτοιμος, εξαιτίας των αγιάτρευτων παθογενειών του αθάνατου ελληνικού δημοσίου, παρέμενε μια τεράστια ξερή έκταση. Ισως και στην παρούσα συγκυρία που ο ταμιευτήρας αργοσβήνει τη στιγμή που χάνονται, καταλήγοντας στη θάλασσα, εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, να έχει σημάνει η ώρα για μια αντίστοιχη ενέργεια από αυτούς που νοιάζονται πραγματικά για τον τόπο τους.
Ο σημερινός παραλογισμός δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί. Το περίφημο θυρόφραγμα παραμένει ανοικτό και διοχετεύονται στον Παγασητικό τεράστιες ποσότητες υδάτων από τον Πηνειό, που ιδίως αυτό το διάστημα απειλεί να πνίξει μεγάλες εκτάσεις του κάμπου μετά τις ισχυρές βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών. Την ίδια στιγμή, μέσα στην Κάρλα προσπαθεί να αποφύγει τον οριστικό αφανισμό, το όποιο οικοσύστημα πρόλαβε να δημιουργηθεί στο σύντομο χρονικό διάστημα λειτουργίας του ταμιευτήρα ή αν προτιμάτε το όποιο οικοσύστημα κατάφερε να επιβιώσει τα τελευταία τρία χρόνια που δεν έπεσε σταγόνα νερού στη λίμνη.
Στην κραυγή αγωνίας των επιστημόνων για το πιο σημαντικό περιβαλλοντικό έργο των Βαλκανίων ήρθαν να προστεθούν οι φωνές των οικολόγων που διαπίστωσαν το προφανές. Οτι τα περιθώρια ζωής της λίμνης είναι εξαιρετικά περιορισμένα και το μέλλον του έργου προδιαγεγραμμένο αν χαθεί και η φετινή χειμερινή περίοδος. Ηδη βαδίζουμε προς το τέλος της και ενώ έχει πλημμυρίσει ο κάμπος από τα νερά της βροχής, ο ταμιευτήρας της Κάρλας που θα μπορούσε να αναζωογονηθεί από αυτά τα νερά, αποτρέποντας ταυτόχρονα τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν οι πλημμύρες στις καλλιέργειες, παραμένει απαξιωμένος. Μπορεί οι εργολαβίες για την ολοκλήρωση των έργων στα αντλιοστάσια, που είχαν παραλύσει εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, να επανεκκίνησαν, ωστόσο ο χρονικός ορίζοντας ολοκλήρωσής τους, δηλαδή μέχρι το τέλος του 2015, δεν συμβαδίζει σε καμία περίπτωση με το χρονικό όριο ζωής της λίμνης. Αν χαθεί ο φετινός χειμώνας και δεν πέσουν νερά στον ταμιευτήρα τότε το ερχόμενο καλοκαίρι ας ετοιμαστούμε για το μνημόσυνο του έργου. Μπορεί να προλάβουμε τα χρονοδιαγράμματα σχετικά με την ολοκλήρωση των απαιτούμενων εργασιών και την αποφυγή του διόλου απίθανου ενδεχομένου επιστροφής των 250 εκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν από ευρωπαϊκούς πόρους για την επανασύσταση της Κάρλας, ωστόσο δεν θα προλάβουμε το ίδιο το έργο. Η λίμνη θα σβήσει οριστικά και κάποιοι θα καμαρώνουν που πρόλαβαν τα χρονοδιαγράμματα. Θα μας λένε δηλαδή ότι πέτυχε η εγχείρηση αλλά πέθανε ο ασθενής! Οι υπόλοιποι ωστόσο θα πρέπει να κλαίμε με μαύρο δάκρυ για τις οδυνηρές συνέπειες από τη διαφαινόμενη οικολογική καταστροφή. Για αυτό επισημαίνουμε την ανάγκη κινητοποίησης όσων έχουν δείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι η θεσμική αυτοδικία και ο ακτιβισμός ενάντια στην ύπνωση των γραφειοκρατικών μηχανισμών είναι η καλύτερη, η μοναδική ίσως συνταγή. Από τη στιγμή που τα θεσμοθετημένα όργανα κινούνται με τους δικούς τους ρυθμούς, ίσως ήρθε η ώρα να παρακαμφθούν και να αναλάβουν δράση όσοι μπορούν να δώσουν λύσεις σε καταστάσεις που θυμίζουν θέατρο του παραλόγου!
του Γιώργου Λαμπράκη από τον Ταχυδρόμο
Σχόλια
