Μετά από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και αφού κινδύνεψε το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό έργο των Βαλκανίων να τιναχτεί στον αέρα, προκύπτουν επιτέλους ευχάριστες ειδήσεις για τη λίμνη Κάρλα. Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, που άρχισε και πάλι να πέφτει νερό στον ταμιευτήρα, το υδάτινο δυναμικό της λίμνης αυξήθηκε κατά σχεδόν 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Στο παραπέντε κυριολεκτικά απετράπη η οικολογική καταστροφή σε μια περιοχή που ποντάρισε το μέλλον της, αναφορικά με την κάλυψη των αναγκών της σε νερό, στην αποκατάσταση ενός οικολογικού εγκλήματος, το οποίο συντελέστηκε τη δεκαετία του 1950. Αυτό το έγκλημα λίγο έλλειψε να επαναληφθεί στις μέρες μας όταν προέκυψε το απόλυτο αδιέξοδο στην εξέλιξη των εργολαβιών για τον εμπλουτισμό του ταμιευτήρα με νερό. Μια σειρά από λάθη στο σχεδιασμό, σε συνδυασμό με τις παθογένειες του ελληνικού γραφειοκρατικού συστήματος και τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, παραλίγο να κοστίσουν ακριβά.
Δεν είναι μόνο η οικολογική καταστροφή και οι συνέπειές της για τις επόμενες γενιές, σε μια περιοχή που ζει από τη γη και στερείται το νερό. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε βάλει τη χώρα μας στο στόχαστρο τα τελευταία χρόνια, ζητώντας απαντήσεις για το πώς αξιοποιήθηκαν τα σχεδόν 200 εκατομμύρια ευρώ για την επανασύσταση της λίμνης, σε μια τεράστια έκταση που πριν από 70 χρόνια ήταν υγροβιότοπος και στη συνέχεια μετατράπηκε σε χωράφια! Η επανέναρξη των εργολαβιών γύρω από τη λίμνη αναφορικά με την ολοκλήρωση της κατασκευής των αντλιοστασίων και του δικτύου των φραγμάτων που θα διασφαλίσουν την απρόσκοπτη τροφοδοσία της με νερό όλο το χρόνο, απέτρεψε τον ευρωπαϊκό διασυρμό της χώρα μας, η οποία θα έπρεπε να επιστρέψει τον πακτωλό των χρημάτων που δαπανήθηκαν για την Κάρλα.
Πριν από έναν ακριβώς χρόνο η κατάσταση στον ταμιευτήρα ήταν απελπιστική. Η στάθμη των νερών είχε υποχωρήσει σε δραματικά επίπεδα, η περίμετρος της λίμνης είχε συρρικνωθεί σε απελπιστικό βαθμό και η όποια μορφή ζωής αναπτύχθηκε στα εναπομείναντα ύδατα κινδύνευε από την τοξικότητά τους. Με το θυρόφραγμα που διοχετεύει τα νερά του Πηνειού στον Παγασητικό να είναι μονίμως ανοικτό και το κεντρικό αντλιοστάσιο στην περιοχή του Στεφανοβικείου να παραμένει κλειστό για τουλάχιστον δύο χρόνια, η μοίρα του ταμιευτήρα ήταν προδιαγεγραμμένη. Η περιφέρεια Θεσσαλίας που ανέλαβε την αρμοδιότητα για τη λειτουργία της λίμνης και την ολοκλήρωση των εργολαβιών που εκκρεμούσαν, κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να ξεπεράσει εμπόδια τα οποία έφερναν όλο και πιο κοντά το ενδεχόμενο της οριστικής απαξίωσης. Τα 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού που έχουν πέσει στην Κάρλα από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα, δηλαδή περίπου πέντε εκατομμύρια κυβικά το μήνα, αποτελούν μια πραγματική ανάσα για τη λίμνη. Αν συνεχιστεί η ίδια διαδικασία και ταυτόχρονα αρχίσει να πέφτει νερό και από αντλιοστάσια όπως αυτό του Κερασιώτη, που σύντομα ολοκληρώνεται, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να τεθεί ξανά εν αμφιβόλω η βιωσιμότητα της Κάρλας. Το πιο σημαντικό είναι όμως να μην προκύψει πρόβλημα με την ομαλή χρηματοδότηση των εργολαβιών.
Πριν από λίγο καιρό ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας είχε επισημάνει τον κίνδυνο να μπλοκάρουν οι εργολαβίες, αν δεν διασφαλιστεί η χρηματοδότησή τους από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων του υπουργείου Υποδομών. Κάνουμε αυτή την επισήμανση εξαιτίας των πληροφοριών για απόλυτη στάση πληρωμών από το δημόσιο. Φανταζόμαστε ότι κανείς δεν θα τολμήσει να τινάξει στον αέρα το έργο της Κάρλας για να διασφαλιστεί η πληρωμή μισθών και συντάξεων.
του Γιώργου Λαμπράκη από τον Ταχυδρόμο
Σχόλια
