Τα ήθη και έθιμα του χωριού αναβιώνουν κάθε χρόνο στις τοπικές – θρησκευτικές γιορτές.
Υπάρχουν και κάποιες θεσμικές εκδηλώσεις που τείνουν να γίνουν και αυτές μέρος στα είδη υπάρχοντα ήθη και έθιμα.
Κάθε χρόνο στης 18 Ιανουαρίου τιμούμε και γιορτάζουμε τον Άγιο Αθανάσιο.
Μέρες πριν την γιορτή του αρκετοί κάτοικοι του χωριού πηγαίνουν και βοηθούν τον ιερέα για να αναβιώσει ένα έθιμο που οι ρίζες του χάνονται στο χρόνο. Το έθιμο αυτό είναι ένα φαγητό που μοιράζεται στους πιστούς την ημέρα της γιορτής και λέγεται «Κορμπάνι». Το κορμπάνι είναι βραστό πρόβειο κρέας με ρύζι πιλάφι μαγειρεμένο σε μεγάλα καζάνια. Το κρέας είναι προσφορά των κατοίκων του χωριού αλλά και των κατοίκων των γύρω περιοχών.
Όλη η προετοιμασία γίνεται στο προαύλιο χώρο του ναού. Την παραμονή της γιορτής το απόγευμα γίνεται ο Μέγας Εσπερινός και η Αρτοκλασία. Ανήμερα το πρωί γίνεται η Θεία Λειτουργία που την παρακολουθούν εκατοντάδες πιστοί, επίσημοι αλλά και επισκέπτες καθώς και την Λιτάνευση της Ιερής Εικόνας στους δρόμους του χωριού. Στο τέλος της λειτουργίας μοιράζεται στον κόσμο το παραδοσιακό φαγητό.
Στην συνέχεια έχουμε τις Αποκριάτικες Εκδηλώσεις, που οργανώνονται κάθε χρόνο από το 1907 μέχρι και σήμερα. Στην αρχή οι εκδηλώσεις διαρκούσαν 2 ημέρες, το τελευταίο διήμερο της αποκριάς και περιελάμβαναν το άναμμα της φωτιάς και την παραδοσιακή κρεμάλα. Από το 1981 και μετά οι εκδηλώσεις διαρκούν 5 ημέρες και οργανώνονται κάθε χρόνο με την πρωτοβουλία της «ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ» Ριζομύλου και την βοήθεια του Δήμου Ρήγα Φεραίου.
Οι προετοιμασίες των εκδηλώσεων ξεκινούν μήνες πιο μπροστά με τη συμμετοχή των νέων του χωριού και όχι μόνο. Οι εκδηλώσεις προσελκύουν χιλιάδες κόσμο κάθε χρόνο από πολλές περιοχές της Θεσσαλίας αλλά και άλλων νομών. Την πρώτη ημέρα των εκδηλώσεων έχουμε ένα παραδοσιακό τραπέζι στο οποίο παρευρίσκονται μόνο άντρες του χωριού.
Το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς έχουμε τον ετήσιο αποκριάτικο χορό της «ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ», το παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού, που παίρνουν μέρος τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, το άναμμα της φωτιάς που γίνεται την Κυριακή το βράδυ στην κεντρική πλατεία του χωριού βραβεύοντας τους καλύτερους καρναβαλιστές αλλά και τον χορό γύρω από την φωτιά με την συνοδεία της παραδοσιακής γκάιντας.
Και τέλος την Καθαρή Δευτέρα έχουμε την παρέλαση των αρμάτων, την παραδοσιακή φασολάδα, το γαϊτανάκι, την κρεμάλα, το δικαστήριο και το ξέφρενο γλέντι που θα διαρκέσει μέχρι αργά το βράδυ στα μαγαζιά του χωριού.
Στις 2 Μαΐου γιορτάζουμε τα Λείψανα του Αγίου Αθανασίου στο εξωκλήσι του χωριού αλλά και το πανηγύρι μας. Την παραμονή έχουμε το Μέγα Εσπερινό και την Αρτοκλασία.
Ανήμερα της γιορτής ανηφορίζουν προς το ναό οι πιστοί του χωριού αλλά και των γύρω περιοχών για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία. Στο τέλος της λειτουργίας νέοι του χωριού τρέχουν το δρόμο 1000 περίπου μέτρων με έπαθλο το Μαντίλι του Αγίου και την ευλογία του Ιερέα. Επίσης γίνεται η έναρξη του Πανηγυριού με δημοτικούς χορούς ,από τα παιδιά του Χορευτικού Συλλόγου
παρασύροντας στο χορό τον Ιερέα, τους επισήμους αλλά και τους κατοίκους του χωριού.
Στην συνέχεια έχουμε τις Καλοκαιρινές εκδηλώσεις που τείνουν να γίνουν θεσμοί.
Ξεκινάμε με τα ανεπίσημα Τουρνουά Αθλοπαιδιών (Καλαθοσφαίρισης -Πετοσφαίρισης), με τη συμμετοχή ομάδων από την Μαγνησία και τη Λάρισα, από το 1993 μέχρι και σήμερα.
Τα Πανελλήνια Φεστιβάλ Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών, με τη συμμετοχή Χορευτικών Συγκροτημάτων από όλη την Ελλάδα, από το 1982 μέχρι και σήμερα.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών, με τη συμμετοχή Συγκροτημάτων από διάφορες χώρες του εξωτερικού (Βουλγαρία, Σερβία, Κύπρος, Τουρκία, Ουγγαρία, Ισπανία, Αρμενία, Κούβα, Αίγυπτος, Ρωσία, Κίνα, κ.τ.λ.).
Κάθε χρόνο παραμονές Χριστουγέννων τα ήθη και έθιμα αναβιώνουν σε κάθε σπίτι. Δυο τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα οι άντρες σφάζουν τους χοίρους στις αυλές των σπιτιών και οι γυναίκες ετοιμάζουν τα παραδοσιακά γλυκά και φαγητά. Την παραμονή σε όλα τα σπίτια του χωριού κυριαρχεί η μυρωδιά της παραδοσιακής «Μπαχουρίτσας» Είναι ένα παραδοσιακό φαγητό που το έφεραν οι πρόσφυγες ερχόμενοι στο Ριζόμυλο. Τρώγεται ανήμερα τα Χριστούγεννα. Την παραμονή το απόγευμα λέγονται τα παραδοσιακά Κάλαντα από τους πρόσφυγες του χωριού που τα φέρανε από την Ανατολική Ρωμελία το 1907. Υπάρχουν κάλαντα για τον αφέντη του σπιτιού, την νοικοκυρά, την κόρη εάν υπάρχει και είναι της παντρειάς, των νιόπαντρων. Από σπίτι σε σπίτι λέγονται άλλα κάλαντα και άλλα κάλαντα στο δρόμο. Το βράδυ της ίδιας μέρας η οικογένεια κάθεται στο τραπέζι και τρώνε τα εφτά ή εννιά φαγητά (νηστίσιμα) και ο μεγαλύτερος σε ηλικία λέει την προσευχή και θυμιατίζει το σπίτι για να εξορκίσουν το κακό.
Καθ’ όλη την διάρκεια του έτους ένας επισκέπτης έχει την ευκαιρία να δει αλλά και να συμμετέχει στις εκδηλώσεις στα ήθη και έθιμα του Ριζομύλου. Ο κόσμος του χωριού είναι φιλόξενος και χαίρεται να συζητεί με έναν επισκέπτη για τη ζωή στο χωριό και την ιστορία του.
Η φωτιά την Κυριακή της Αποκριάς
Καθαρά Δευτέρα – Η παρέλαση
Η γνωστή πλέον “Κρεμάλα”
Σχόλια
